Żydowska Góra

Wprawdzie historia Żydowskiej Góry była już prezentowana przed kilkoma laty na łamach naszego miesięcznika, lecz warto przypomnieć młodszemu pokoleniu jej historię. Okazuje się, że istniejący od 1740 roku w zachodniej części wzgórza obok SP-1 cmentarz, od którego utworzono nazwę wzniesienia (niemiecka nazwa Judenberg), w przeszłości był wykorzystywany w zupełnie innym charakterze. Według archeologów, na wzgórzu funkcjonował słowiański gród, a wzniesienie było otoczone wałami obronnymi, które były oznaczone na planie miasta z 1908 roku. Obwałowania przypuszczalnie zniwelowano.

Na zdjęciu: pozostałości grobowców.

W 1355 roku, ród Wedlów miał tam przypuszczalnie mały zameczek, a od strony południowej (dawny tartak) znajdował się folwark. W 1577 roku w rezydencji, określanej jako siedziba rycerska, mieszkał starosta Veit von Tobel. Potwierdzają to ryciny z książki Mateusza Meriana Starszego, pochodzącej z 1652 roku. Tak więc cmentarz żydowski jak też nazwa od niego wywodząca się, powstały znacznie później.

Widoczna jeszcze dzisiaj aleja cmentarna na kierunku północ-południe z nielicznymi fundamentami grobowców, w okresie po II Wojnie Światowej były bardzo dobrze zachowane - z dużą liczbą grobowców i dobrze zachowanymi napisami w języku hebrajskim i niemieckim. Do dzisiaj przetrwały tylko resztki trzech grobowców w części zachodniej wzgórza.

Tekst i zdjęcie SO