Czy panu z tym życiem jest trudno?
17 listopada rano sala kawiarniana BOK-u zapełniła się dziećmi.

A cóż to takiego przyciągnęło dzieciaki o tak wczesnej porze? Otóż, spotkanie. Spotkanie z  autorem wielu wspaniałych książek, laureatem kilku nagród między innymi Nagrody im Kornela Makuszyńskiego i nagrody Edukacja XXI. Na początek wystąpiły Wiatraczki inscenizując kilka historyjek z książki, „Co to znaczy…” I od tej właśnie książeczki rozpoczął swoją rozmowę z dziećmi autor. Tak, autor, bo żeby nie było wątpliwości taki właśnie napis widniał na koszulce gościa honorowego pana Grzegorza Kazsdepki, którego obecność w Barlinku mogła zaistnieć dzięki współpracy naszej biblioteki z Instytutem Książki. A tę współpracę nawiązała organizatorka i wraz z Wiesią Skierską gospodyni spotkania Elżbieta Smoczyk. Jak już wspomniałam pan Grzegorz rozpoczął rozmowę z dzieciakami od przykładów frazeologizmów, których ponad dwieście umieścił w swoich dwóch książkach. Od razu udało mu się nawiązać wspaniały kontakt z młodymi czytelnikami i autentycznie zainteresować tym, o czym opowiadał. Kolejna pozycja, o której wspomniał nosi tytuł „Bon czy ton” i w niezwykle zabawny, ale niemoralizujący sposób przedstawia zasady dobrego wychowania.

Na pytanie, dlaczego to kobieta podaje rękę pierwsza przy powitaniu jedna z odpowiedzi była dość zaskakująca: „Dlatego, bo mężczyźni mają brudne ręce”. Panowie, przemyślcie to. Kolejne przykłady z tej i innych książek często wywoływały salwy śmiechu, ale czasem konsternację, jak np. to, że wśród praw dziecka jednym z ważniejszych jest prawo do nauki. Dzieci jakoś specjalnie to nie zachwyciło. Zachwycił ich natomiast przepis na łatwe do zrobienia krówki i informacja, że powstały kolejne przygody detektywa Pozytywki, który walczy za pomocą kaktusów.Chore gardło pana Grzegorza zaczęło odmawiać posłuszeństwa, zaproponował więc konferencję prasową naiwnie sądząc, że będzie mógł mniej mówić. Dzieciaki mocno „obczytane” w książkach bohatera spotkania zarzuciły go gradem pytań.Tą drogą uzyskaliśmy informację, że pan Grzegorz ma 36 lat, mieszka w Warszawie z żoną Magdą i synem Kacprem, który jest bohaterem jego pierwszej, ale ulubionej książki pod tytułem „Kacperiada”. Kolejna informacja, mianowicie to, że jest autorem kilku odcinków telenoweli „Klan” wzbudziła euforię i sprowokowała pytanie o klanowe gwiazdy, które pan Grzegorz na pewno spotyka na planie.

Tego wątku autor nie chciał za bardzo rozwijać i dyplomatycznie przeszedł do kolejnych tematów. Dowiedzieliśmy się więc, że napisał do tej pory 20 książek, że przez pewien czas był redaktorem Świerszczyka, że w dzieciństwie chciał zostać Indianinem, a później piłkarzem. Na pytanie czy pisze również wiersze odpowiedział, że spróbował kiedy miał 14 lat i był zakochany, ale dziewczyna, do której były skierowane po ich przeczytaniu niestety go rzuciła i na tym jego kariera poety się skończyła. Wszyscy się zgodzili, że na tęsknotę najlepsze są naleśniki zwłaszcza zrobione przez babcię, a na jedno z ostatnich pytań pan Grzegorz nie bardzo wiedział jak odpowiedzieć, a było to pytanie: „Czy panu z tym życiem jest trudno?” Pytanie, nie da się ukryć filozoficzne i mogące pociągnąć za sobą co najmniej kolejną godzinę „konferencji”, nic więc dziwnego, że pan Grzegorz z żalem, ale zakończył spotkanie. Był jeszcze czas na autografy i podziękowanie od pani Eli Smoczyk za fantastyczne „pogaduchy” o książkach. Na pamiątkę autor otrzymał tradycyjną  ciamarajdę z pracowni ceramiki unikatowej BOK-u przy czym solennie obiecał, że jeszcze do Barlinka, który bardzo mu się spodobał, przyjedzie.

 Pani Elu, czekamy na kolejne tak fantastyczne spotkania, może tym razem dla dorosłych?

                                                                    Elżbieta Chudzik