Czerpanie wzorców
 

Zastanawiałam się, o czym napisać do październikowego numeru „Echa Barlinka”. Właściwie jeżeli chodzi o wydarzenia w naszym miasteczku to trudna sprawa, bo ostatnio mało co się dzieje. Chciałam swoje myśli skierować w stronę wydarzeń kulturalnych, ale niestety Barlinkiem wstrząsają różne mniej przyjemne wydarzenia. Nie dotyczą one kultury. Niestety. Sama z przerażeniem skupiam swoją uwagę na tym, o czym się u nas ostatnio mówi. Wolałabym usłyszeć recenzję z filmu, albo jakiegoś koncertu. Tematy te jednak są dalekie od rozrywki. Może dla niektórych jest to rozrywka, bo nie znają innej.
 

Wydaje się, że niektórzy mają „wyjałowione organizmy”. Nudne życie i w sposób naganny chcą je sobie umilić. Cierpią na tym najmłodsi. Nie chcę poruszać wprost jakiegoś tematu, a to dlatego, że dotyczy to wszystkich złych zachowań. Część naszego społeczeństwa musiałaby przejść szkołę resocjalizacji. I trudno tutaj kogokolwiek obwiniać. Być może jest to wynik złego wychowania, wina mediów. Trudno stwierdzić. Warto jednak zauważyć, że problem istnieje również w Barlinku.

Właściwie to małe miasteczka są bardzo narażone. Wynika to głównie z tego, że mało się dzieje u nas. Trzeba mieć bogate życie osobiste lub świetne, pochłaniające zainteresowania aby w sposób ciekawy spędzić czas. Nie każdy potrafi sobie go zorganizować. Dotyczy to młodzieży, ale również dorosłych. Złe zachowania są powielane, stosowane na co dzień i to może mieć negatywny skutek. Nienawiść, brak tolerancji, brak akceptacji, a nawet czasami prowokacja. I źle się dzieje. Bardzo ważne jest to, co my mamy do zaoferowania naszym dzieciom. Bo oni właśnie z nas w dużej mierze czerpią wzorce. Nie zawsze jednak o tym myślimy. Każdy zawsze myśli, że jego to nie dotyczy. Oby tak było, ale... I okazuje się, że musimy świecić przykładem. Ale z drugiej strony, jaki to ma sens kiedy wystarczy włączyć tv, a tam dopiero się dzieje... Postęp jest niewątpliwie rzeczą dobrą, jeśli tylko uzgodni się jego kierunek.  I nie może być tak, że pójdziemy dokądkolwiek, byle tylko naprzód.
 

Eliza Chojnacka