Uroczystość w kościele Św. Bonifacego

25 marca, w Święto Zwiastowania, w kościele parafialnym pod wezwaniem Św. Bonifacego odbyła się niecodzienna uroczystość.

Na mszę św. O godz. 17.00, którą celebrował ks. Arcybiskup Zygmunt Kamiński, i w której brali udział proboszczowie wszystkich barlineckich parafii, przybyła młodzież PG nr 1 wraz z gronem pedagogicznym, rodzicami i chrzestnymi, a także wielu mieszkańców Barlinka.

Uroczystość uświetnił chór Halka pod dyrygenturą Ireneusza Zagaty. Piękne, stare pieśni kościelne, tak rzadko obecnie wykonywane, a tak pięknie i nastrojowo brzmiące w wykonaniu chóru, jeszcze bardziej podniosły religijną atmosferę uroczystości.

W czasie mszy św. ksiądz arcybiskup udzielił sakramentu bierzmowania młodzieży, która po umocnieniu w wierze obdarowała dostojnika symbolicznymi darami: kwiatami – symbolem piękna, świecą niosącą światło, owocami – dobro, chlebem, winem i Hostią – białym opłatkiem, komunikantem – symbolem zespolenia z Bogiem. Wśród darów był też ornat – szata liturgiczna.

Bardzo ważnym punktem uroczystości był akt złożenia w kościele Relikwii św. Bonifacego, który prawie 1250 lat temu zginął śmiercią męczeńską z rąk pogan.

Kim był św. Bonifacy? Urodził się ok. 675 lat temu w Devonshire w Anglii. Na chrzcie dano mu imię Winfryd. Jako młodzieniec wstąpił do klasztoru benedyktynów i jako zakonnik przyjął imię Bonifacy. Święcenia kapłańskie otrzymał ok. 30 roku życia. Początkowo był nauczycielem i wychowawcą, ale nie czuł się dobrze w zaciszu klasztornym. Za zezwoleniem władz zakonnych udał się na misję do Fryzji – dzisiejszych Niemiec północnych i Holandii. Po krótkim pobycie wśród pogańskich Fryzów wrócił do macierzystego klasztoru, gdzie przez krótki okres był opatem. Ponownie wrócił do pracy misyjnej, do której czuł największe powołanie. Jako pełnomocnik papieża Grzegorza II, a potem jako biskup zakładał klasztory benedyktynów i benedyktynek, wprowadzał postęp w rolnictwie, szkolnictwie i innych działach gospodarki.

Następny papież Grzegorz III uczynił go arcybiskupem z władzą mianowania i konsekrowania biskupów na terytorium na wschód od Renu. Mimo różny7ch przeszkód jego praca misyjna i wprowadzane reformy w kościele, zapewniały mu przychylność i uznanie stolicy apostolskiej. Ciągle jednak mimo ochrzczenia tysięcy germańskich pogan czuł niedosyt pracy misyjnej. W swojej gorliwości apostolskiej udał się znów do Fryzji, gdzie 5 czerwca 754 roku w pobliżu miasta Dokkum został napadnięty przez pogan i zamordowany wraz z 52 towarzyszami. Ciało jego ostatecznie pogrzebane zostało w Fuldzie i tam spoczywa po dzień dzisiejszy. Jest patronem Niemiec, jedności europejskiej i kasjerów.

Co roku przy grobie św. Bonifacego zbiera się episkopat niemiecki na swoje narady. Ojciec Święty Jan Paweł II w czasie swojej kilkudniowej wizyty w 1980 roku w Niemczech odwiedził sanktuarium św. Bonifacego w Fuldzie, gdzie przewodniczył Konferencji Episkopatu.

W Polsce św. Bonifacy-Winfryd jest mało znany stąd przedstawiam jego krótki życiorys. Pomógł mi w tym ks. proboszcz Jan Jermak, za co bardzo dziękuję.

Jadwiga Drwięga