Święto Polskiej Niezapominajki
 

Niegdyś rosło ich w Polsce dużo na łąkach, polach, przy bagnach, przy drogach, w zaroślach, nad strumykiem i w ogródkach. Mały, delikatny, wdzięczny błękitny kwiatek był częstym tematem wierszy, piosenek, bajek i legend. Zapewne pamiętamy z dzieciństwa piosenkę do słów Bronisławy Ostrowskiej: „Niezapominajki są to kwiatki z bajki”. Konopicka w bajce „O krasnoludkach i sierotce Marysi” pisze: „Biegły przed nią ścieżyny miękkie, niezabudek pełne”. W „Konradzie Walenrodzie” A. Mickiewicza Aldona mówi: „chciałabym jeden mały kwiat uszczypnąć, kwiat niezabudki, a potem za chmury lecieć wysoko! wysoko! i zniknąć”.
 

Jest też wiele legend o niezapominajce. Oto jedna z nich: Dawno, dawno temu, brzegiem jeziora przechadzali się narzeczeni. Dziewczyna zobaczyła wnoszący się na wodzie piękny, błękitny kwiat. Pochyliła się zachwycona, nie podejrzewając, że to podstęp zazdrosnych o ich szczęście demonów wodnych. Narzeczony chcąc sprawić ukochanej przyjemności wskoczył do wody, by wyłowić dla niej kwiat. Ale złośliwy utopiec tylko na to czekał. Chwycił chłopca za nogi i wciągnął w toń jeziora. Chłopak jednak zdążył chwycić kwiat i rzucając go pod nogi dziewczyny zawołał: „nie zapomnij o mnie!” Nie zobaczyła go już nigdy, ale nie zapomniała, a kwiatek, który nazwała niezapominajką, zawsze jej towarzyszył.
 

Według dawnych wierzeń ludowych ta mała roślina posiada niezwykłą moc. Wiedźmy i znachorki używały niezapominajek do leczenia chorych oczu i wścieklizny, a wojownicy wierzyli, że stal zanurzona we wrzącym soku niezapominajek staje się tak twarda, że można nią ciąć kamień. Kolor niebieski symbolizuje nieskończoność, wieczność, prawdę, poświęcenie, wiarę, czystość, pokój, życie duchowe i intelektualne. Barwa nieba jest najspokojniejszym i najmniej „materialnym” ze wszystkich kolorów, dlatego niebieskie barwy pojawiają się u wielu bóstw.
 

Dla nas jest to kwiatek wpisany w polski sielski pejzaż, chociaż w warunkach naturalnych coraz rzadziej spotykany, co wiąże ze zmianą klimatu i wilgotności (podobnie coraz mniej jest kaczeńców i żab). Tym bardziej nie zapominajmy o niezapominajce. 15 maja ogłoszono Świętem Polskiej Niezapominajki – symbolu pamięci, dozgonnej miłości, wierności, przyjaźni, serdeczności, prawdy, poświęcenia. Podjęliśmy temat. Może uda się z czasem doprowadzić chociażby do zwyczaju wręczania w tym dniu bukiecików niezapominajek osobom bliskim na znak pamięci. Przed rokiem redaktor Andrzej Zalewski, który w radiowej „jedynce” prowadzi audycję „Ekoradio”, zaczął propagować to święto, tłumacząc, że „skoro Holendrzy mają tulipany, Anglicy hiacynty, Francuzi narcyzy, Tyrolczycy szarotkę, to dlaczego Polacy nie mogą mieć swojego kwiatka?. Akcję podjęła prasa, słuchacze radia, internauci (www.gazeta.pl/niezapominajki), a inauguracja święta odbyła się w niewielkiej Wielkiej Wsi koło Wąchocka, która już zasłynęła z niezapominajek, uprawianych przez jej mieszkańców.
 

Inicjatorem obchodów Święta Polskiej Niezapominajki w Barlinku jest Towarzystwo Miłośników Barlinka. Zrobimy to po swojemu, wprowadzając do widowiska plenerowego, które przygotowuje Teatr Poezji „Wiatrak”, typowo barlineckie elementy, tworząc naszą, barlinecką tradycję, opartą na postaciach i nazwach zaczerpniętych z wierzeń naszych przodków, bo przecież Puszcza Barlinecka jest siedliskiem nie tylko niezapominajek, ale też duchów i boginek symbolizujących wiosnę i przyrodę.

Romana Kaszczyc

ŚWIĘTO POLSKIEJ NIEZAPOMINAJKI

Barlinek 2004

15 maja – sobota

PROGRAM:

godzina 16.00 – wszystkie drogi prowadzą na Rynek

- scena dla każdego

- stoiska, czyli dla każdego coś miłego nie tylko niebieskiego

godzina 17.00 – Rynek i promenada nad jeziorem

- widowisko „Niezapominajkowe cudaki, czyli czary bogini Mai”

Zapraszamy wszystkich mieszkańców Barlinka i nie tylko do udziału w niebieskiej zabawie.
Wskazane niebieskie akcenty w garderobie i nie tylko.

Mieszkających przy Rynku prosimy o udekorowanie w tym dniu balkonów i wystaw niebieskimi akcentami.

Pamiętajcie też, że jest to dzień wręczania niezapominajkowych bukiecików – symbolu pamięci, przyjaźni i dozgonnej miłości.

Towarzystwo Miłośników Barlinka